#ซาแซงจินฮวี จินฮวี 2
จินยองหยิบเม็ดยาสีประหลาดขึ้นมาพลางป้อนให้กับอีกฝ่ายแต่ดูเหมือนร่างเล็กจะขัดขืนเขา เขาจึงใช้มือบีบเข้าที่ใบหน้าของอีกคนเบาๆเพื่อให้อีกฝ่ายยอมอ้าปากและป้อนเม็ดยาลงไปจนทำให้คนตัวเล็กสำลัก
" ค..แค่กๆ! "
จินยองโน้มตัวลงไปประกบเข้ากับริมฝีปากนุ่มของอีแดฮวี บดเบียดรับรสชาติความหวานในโพรงปากของคนตัวเล็ก คนภายใต้ร่างของเขาพยายามส่งเสียงเพื่อให้เขาปล่อย แต่จินยองไม่ได้สนใจการกระทำของแดฮวีจนอีกฝ่ายเริ่มจะคล้อยตามในรสจูบของตนเพราะยาที่ป้อนไปเริ่มออกฤทธิ์
จินยองละจูบออกและก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอระหงค์ กดจมูกลงสูดดมกลิ่นหอมวนิลาจากร่างเล็ก และเริ่มสร้างรอยตามลำคอขาว ผิวของแดฮวีนั้นนุ่มนิ่มไปหมด เขาล่ะอยากจะรู้จริงๆว่าตัวเขาจะทนได้อีกนานแค่ไหนก่อนที่เขาจะตบะแตกเพราะร่างเล็กข้างหน้าเขา
" ระ..ร้อน "
แดฮวีเริ่มครวญคราง ใบหน้าขึ้นสีด้วยฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กที่จินยองบังคับให้เขากลืนมันลงไป น้ำตาคลอเบ้าเล็กน้อย ภาพตรงหน้าตอนนี้ถือเป็นตัวกระตุ้นอารมณ์ของจินยองได้อย่างดี
" ช..ชะ.ช่วยผมด้วย..ร..ร้อนไปหมด...ฮึก.. " คนที่ถูกขึงกับเตียงเริ่มหายใจหอบขึ้น ใบหน้าเริ่มออกสีแดงๆ
รู้สึกร้อนราวกับอยู่ในซาวน่า
" อยากให้พี่ช่วยอะไรล่ะ " จินยองกำลังใช้สายตาของผู้ชนะมองแดฮวีอย่างเย้ยยั่น รอยยิ้มที่แสนอบอุ่นในงานแฟนไซน์ที่มอบให้ตอนนี้มันกลับดูเย่อยิ่ง
" ทะ ทำให้ผมรู้สึ..ก อื้ออ! " ลมหายใจหอบๆ ทำให้ร่างพูดจาเชื่องช้าจนคนที่นั่งคร่อมอยู่เกิดไม่พอใจออกแรงบีบที่ต้นแขน
แดฮวีในตอนนี้แค่แตะนิดเดียวก็แทบจะช้ำไปหมด
" ผมต้องการคุณ " แดฮวีเค้นน้ำเสียงออกมาอย่างแผ่วเบา ร่างบางรู้สึกละอายกับคำที่พูดออกไป แต่อย่างไรเสียตอนนี้ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าต้องการจินยองมากแค่ไหน
" อยากให้ช่วยตรงนี้ " จินยองค่อยไล้มือลงมาริมฝีปากบางสัมผัสด้วยแรงเบาๆ " หรือว่าตรงนี้ " เขาวางมือลงบนหน้าอกอีกฝ่าย เพียงแค่สัมผัสมันกลับชูชันขึ้นมาเสียแล้ว
" อื้อ พ..พี่ อย่า " แดฮวีแอ่นกายขึ้นตามแรงที่จินยองกระทำต่อตุ่มไตสีชมพู จินยองออกแรงไม่มากนักแต่มันก็มากพอทำให้อะไรบางอย่างตื่นตัว
" หรือตรงนี้ดี " เขาค่อยๆ เลื่อนมือไปนวดคลึงเบาๆ ที่จุดลับของแดฮวี
ร่างบางได้เพียงแต่บิดกายเร่าๆ กับส่งเสียงครางตามฉบับผู้ถูกกระทำ และความร้อนรุ่มทั้งหมดทั้งมวลมันกระจุกอยู่บริเวณนั้น ราวกับจะถูกปลดปล่อยมา
" ใกล้แล้วหรอ " แดฮวีพยักหน้ารัวแทนปากที่กำลังเม้มอยู่ของเจ้าตัว จินยองเองก็แปลกใจนิดหน่อยที่แค่คลึงนิดเดียวคนตัวเล็กจะไวขนาดนั้นเลยหรือ
แต่เวลานี้ใครจะสน?
เขาจัดการปลดเสื้อผ้าอาภรณ์ออกจนหมด ใช้มือลูบเบาๆตรงบริเวณนั้นจนสร้างความเสียวซ่านให้กับคนตัวเล็ก ร่างบางพยายามกัดปากของตนเอาไว้เพื่อไม่ให้หลุดเสียงน่าอายออกมา
" ไม่ครางพี่ไม่ช่วยนะครับ "
" อึก..ด..ได้..โปรด "
แดฮวีเปล่งเสียงออกมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้งที่เต็มไปด้วยความอึดอัดและทรมาน
" ครางหน่อยสิครับ "
ในเมื่อร่างเล็กไม่ยอมครางออกมาจะให้เขาช่วยฟรีๆก็ยังไงอยู่ มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันหน่อย
" ...อ..อะ..อ๊าาห์ "
ร่างเล็กที่อยู่ภายใต้ร่างของเขานั้นหลุดเสียงน่าอายออกมาตามคำสั่ง ฝ่ามือหนาลูบแท่งเอ็นร่างบางขึ้นลงอย่างรวดเร็วจนร่างภายใต้เขาปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจำนวนมาก
" พี่ช่วยหนูแล้วนะ หนูช่วยพี่บ้างสิ "
" ยะ..ยังไง..? "
แววตากลมโตใสจ้องแพจินยองด้วยสายตาสั่นๆ จินยองค่อยๆสอดนิ้วชี้เข้าไปข้างในช่องทางด้านหลังของคนตัวเล็ก มันคับและตอดรัดนิ้วของเขาแน่นไปหมด
" ครั้งแรกสินะ "
" อ..อึก... "
" อย่าเกร็งครับๆ "
เขาใช้มืออีกข้างลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆเพื่อให้อีกคนหายเกร็ง ค่อยๆสอดนิ้วที่สองเข้าไปและตามด้วยนิ้วที่สาม ควานหาจุดกระสันของคนตัวเล็กจนเจอ
" พร้อมรึยังครับ? "
" ม..มันจะเจ็บมั๊ยครับ..? "
" ไม่เจ็บหรอกครับ "
จินยองยังคงลูบหัวอีกคนเบาๆ
" งั้นพี่ใส่เลยนะครับ "
เขาถอนนิ้วออกก่อนจะใช้แก่นกายของตนใส่เข้าไปแทน
" อ๊าาาห์! "
คนตัวเล็กครางออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ หลับตาปี๊พลางมีหยาดน้ำตาใสๆไหลออกมาด้วยความเจ็บ
" จะ..เจ็บจัง... ฮึก.. "
" อดทนอีกนิดนึงนะ "
ช่องทางของคนตัวเล็กมันตอดรัดแก่นกายของเขาแน่นกว่าครั้งที่แล้ว เขาพยายามขยับเข้าออกเพื่อให้ตนสามารถขยับได้ง่ายขึ้น และนั้นมันก็ยิ่งสร้างความเสียวให้กับตัวเล็กข้างใต้ร่างเขา
" อ..อ๊า อ๊าห์ "
" อ๊าา อ๊าาาห์ "
จินยองกระแทกเข้าที่จุดเสียวของคนตัวเล็กถี่ๆจนอีกคนครางออกมาไม่เป็นภาษา
แดฮวีน่ะน่ารักอยู่ตลอดเวลา และจะยิ่งน่ารักมากกว่าเดิมเมื่ออยู่บนเตียง
สิ่งที่จินยองเคยคิดไว้นั้นไม่ได้ผิดไปจากที่เขาคิดเลยซักนิด
" ผ..ผม มะ...ไม่ไหวแล้วครับ.. "
เสียงน่ารักเอ่ยออกมาด้วยความเหนื่อยหอบ ตอนนี้มันแหบแห้งต่างจากตอนที่ร้องเพลงบนเวทีโดยสิ้นเชิง จินยองกระแทกแก่นกายถี่รัวขึ้นจนทั้งคู่ปล่อยน้ำสีขาวออกมาจำนวนมาก
" อ๊าาาห์ "
สิ้นเสียงครางครั้งสุดท้ายไม่มีใครพูดอะไร มีเพียงเสียงหอบที่ดังอย่างรุนแรงของร่างเล็กเท่านั้น
จินยองปลดโซ่ที่ล่ามคนตัวเล็กไว้กับเตียงออก เขาอุ้มแดฮวีเพื่อไปล้างเนื้อตัวหลังจากเสร็จกิจเมื่อกี้มา จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้คนตัวเล็กอย่างทะนุถนอม
ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีแดฮวีก็หลับปุ๋ยด้วยความเหนื่อยเหมือนกับเด็กน้อย จินยองจ้องใบหน้าสวยของคนตัวเล็กใบอ้อมกอดของเขา ในทุกๆความคิดของเขาตอนนี้มีแต่คำว่าน่ารักเท่านั้น แดฮวีเหมาะกับคำว่าน่ารักที่สุดแล้ว
" ฝันดีนะครับ "
เขาพูดเบาๆ ประทับจูบที่หน้าผากของแดฮวีอย่างอ่อนโยน ก่อนจะหลับตาตามคนตัวเล็กไป
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น